I'm The Maid Of Cassanova Ruthless - Chapter 13: Chapter 13

HABANG nag luluto ang dalaga ay bigla na lang tumunog ang kanyang telepono na kinahinto niya sa pag luluto. agad niya naman kinuha ang telepono sa bulsa at nakita niya agad ang pangalan ng kaibigan na agad niya naman sinagod.
"Ell napa tawag ka---"
"Ready the ER we have no time to wait!"
hindi niya na natuloy ang itatanong niya ng makarinig siya ng sigaw sa kabilang linya na nagpa kaba sa kanya ng sobra.
"Ell anong nangyayari jan?
"May nangyari ba?"
Sunod-sunod na tanong ng dalaga sa kaibigan, pero kahit isang sagod ay wala siyang nakuha kundi hikbi lang nito dahilan na mang hina siya at tuluyan narin napaiyak.
"Ell ano ba sagutin mo ako!" tanong niya ulit pero sa puntong ito ay hindi niya na napigilan na hindi mapa sigaw. pero katulad kanina ay wala parin siyang naririnig na sagod kundi ingay lang sa kabilang linya.
"F*ck what happened to you? Why are crying?" tanong ni maximo ng makita ang dalaga na nakaupo na habang umiiyak. agad naman siyang lumapit dito at hinawakan ang mag kabilaan nitong pisngi bago tanungin ulit ito.
"What happened?" Nag aalalang tanong ni maximo kay yennie bago pahiran ang basa nitong pisngi.
"Ang kapatid ko" humihikbing sagod ng dalaga sa binata.
"Pakiusap señorito payagan mo po akong pumunta sa kapatid ko, kailangan niya ako ngayon" humihikbing pakiusap ng dalaga sa binata at hinawakan ang kamay nito.
"Shh hush now. sasamahan kita pumunta sa kapatid mo" saad ng binata at nag aalalang nakatitig sa umiiyak na dalaga.
"Let's go" saad ng binata bago hawakan ang balikat ng dalaga para tulungan ito sa pag tayo.
TUMATAKBO naman pumasok si yennie sa loob ng hospital ng makarating sila. sumunod naman ang binata sa kanya habang pinag mamasdan ang natatarantang dalaga na pumasok sa loob.
"Yennie!" pareho naman silang napatingin sa tumawag kay yennie. agad niya nakita ang isang dalaga na patakbong lumapit kay yennie at agad niyakap ito.
"Anong nangyari sa kapatid ko ell? sabihin mo na ayos lang siya pakiusap" humihikbing pakiusap ng dalaga sa kaibigan.
"Inatake siya kanina ng madaling araw at sinabi ng diablong doctor na iyun na mas lumaki daw ang butas ng puso ni tan-tan" umiiyak na pagpapa liwanag ni ell kay yennie.
"Nasaan na siya?" umiiyak na tanong ni yennie sa kaibigan niya at pinunasan ang luha niya sa pisngi dahil walang tigil sa pag landas ang luha niya sa mata.
"Nasa ER sinasagawa na ang operasiyon niya" umiiyak na sagod ni ell kay yennie.
"Ell ang kapatid ko" naisambit na lang ni yennie sa kaibigan dahil sa halo- halong nararamdaman niya. kaba, takod at pag aalala na hindi niya alam kung magiging maayos ba ang magiging operasiyon.
"Shhh magpa katatag ka yen. magiging maayos ang operasiyon niya, malakas si tan- tan alam kong hindi siya nagpapa dala sa sakit niya" pagpapa gaan ng loob ni ell sa kaibigan bago niyakap ito ng mahigpit.
Habang ang binata naman ay hindi niya mapigilan masaktan habang nakikita ang dalaga. dahil parang bumalik din siya sa nakaraan niya, kung paano siya nasaktan ng sobra sa pagka wala ng kanyang ama.
Awa, konsensiya at pagsisisi ang nararamdaman niya ngayon dahil sa ginawa niya sa dalaga at kung paano niya ito insultuhin nung una. nakaramdam siya ng galit sa sarili dahil sa naalala niya ang mga sinabi niya rito.
"Paano nayan hindi pa sapat ang perang naiipon ko" sambit ng dalaga sa kalagitnaan ng pag yayakapan nila ng kaibigan.
Narinig naman iyun ng binata at nakita niya sa mukha ng dalaga kung gaano ka problema ang mukha nito. nakita niya parin na walang tigil sa pag landas ng luha nito, hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit siya nag aalala sa dalagang ito na hindi naman dapat.
"Ako na ang bahala dun" nasambit niya na lang bigla dahil sa ayaw niyang makita ang mukha at mata nitong puno ng lungkot.
Napalingon naman sina yennie at ell kay maximo at may gulat pa sa mata ni yennie ng marinig iyun at ganun naman ang kaibigan.
"Hindi naman na po kailangan señorito" pag tatanggi ng dalaga sa binata, dahil sa naalala niya kung paano siya insultuhin nito. at ayaw niya naman isipin talaga nito na mukha siyang pera kahit na oras na ng pangangay langan para sa kapatid niya. iniisip niya rin na baka kung kukunin niya man ito ay baka may kapalit.
"No I insist. kung nahihiya ka puwede mo naman bayaran kung kailan ka makakaluwag" pag saad at pagpapa liwanag ng binata sa dalaga. dahil mukhang naintindihan niya ang sinasabi ng mata nito na baka iniisip ng dalaga ay hihingi siya ng kapalit. hindi niya naman masisisi ito dahil sa pinakita at sinabi niya.
Napatingin naman ang dalaga sa kaibigan na ngayon ay nakikinig lang sa kanila. napatingin siya dito at hinihintay ang pag sang- ayon kung papayag ba ang kaibigan O hindi.
Napatango na lang ang kaibigan na si ell at ngumiti rito. napatingin naman ulit ang dalaga sa binata at nag hihintay sa sagod niya. kaya naman nahihiya ring napatango ang dalaga sa binata.
____
Yennie: POV
NANDITO lang kami nakaupo sa upuan sa labas ng ER ilang oras narin kami nag aantay pero hangang ngayon hindi parin tapos. nag aalala na ako sa kalagayan ng kapatid ko at ilang ulit narin ako nag dasal para sa mabuting operasiyon ng kapatid ko.
Napatingin naman ako kay señorito na malayo ang ditansiya samin, nakatayo at naka pamulsa. mukhang ang layo ng iniisip niya pero halata ang lungkot dito na hindi ko alam kung bakit.
Hindi ko alam kung bakit hindi niya parin siya umaalis para iwan na ako dito. dahil sino ba naman ako para samahan ako dito katulong lang naman ako.
Gusto ko siyang lapitan ngayon dahil parang malungkot siya. parang ang lalim nang iniisip niya, hindi ito ang señoritong nakikita ko. seryoso pero sa mata sobrang lungkot.
Bigla naman akong napa iwas ng tingin ng bigla na lang siyang lumingon sa gawi ko.
Napatayo naman agad ako ng bumukas na ang pinto ng ER at lumabas dun si sethrix na medyo tensyonado bago pinahiran ang nuo niya.
Lumapit naman agad ako sa kanya ng makita niya na kami at ngumiti sakin na nag bigay sakin ng pag-asa at saya na success ang operasiyon ng kapatid ko.
"The operation is success" nakangiting saad ni sethrix samin dahilan ng pag tambol ng puso ko dahil sa sobrang sayang nararamdaman ngayon para sa kapatid ko.
Agad naman akong napayakap kay ell ng marinig iyun at hindi na napigilan umiyak dahil sa sayang nararamdaman ko ngayon.
"Salamat" nakangiti kong saad kay sethrix ng bumitaw na ako sa yakap ni ell na ngayon ay nakangiti habang pinupunasan ang luha sa pisngi.
"no prob" nakangiti nitong saad sakin bago balingan ng tingin si ell na ngayon ay panay ang iwas ng tingin.
Napatingin naman ako sa likot ko pero agad ko naman inilibot ang tingin ko ng wala na akong makitang señorito.
"Sandali lang ell" pag saad ko at agad na umalis para hanapin si señorito maximo.
"Saan ka pupunta?" Pag tatanong nito sakin ng hindi pa ako nakakaalis.
"Babalik ako agad" saad ko na lang at agad nang umalis.
Nililibot ko naman ang tingin ko habang nag lalakat sa loob ng hospital, baka sakaling mahanap ko siya dito. hangang sa dumating na ako sa labas ng hospital at agad naman napahinto ang tingin ko sa parking lot at nakita ko siya dun naka sandal sa kotse niya.
Agad naman akong patakbong lumapit sa kanya at napangiti ng tumingin ito sa dereksiyon ko.
"Akala ko po señorito umalis kana" nakangiti kong saad sa kanya at lumapit pa. nakatitig lang ito sakin at hindi sumagod kaya naman nakaramdam ako ng hiya dahil sa titig niya.
"Ahmm salamat po pala señorito. pangako po babayaran kita, kahit ilang taon pa akong magiging katulong mo okey lang hangang sa mabayaran na kita" nakangiti kong saad at sumandal din sa kotse niya.
Wala naman akong narinig na salita galing sa kanya kaya naman ay nag salita na ulit ako para mawala ang ilang ko.
"Ahmm nagugutom ka po ba señorito? gusto mo po bang kumain? Bibili po ako may malapit naman pong karenderya dito, wag ka po mag alala masarap po ang luto nila" nakangiti kong saad habang nakatingin sa kanya na ngayon ay nakatingin din sakin.
"Ahmm baka pagod kana po señorito O inaantok. okey na po ako dito salamat po sa pag hatid sakin, bukas po uuwi ako para pag lutuan k--" Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko ng bigla na lang itong nag salita.
"Why are you like that?" Seryosong tanong nito na kinahinto ko sa pag sasalita.
"Po?" naguguluhan kong pag tatanong sa kanya dahil sa wala akong maintindihan sa biglaan niyang tanong sakin.
"Why are you like that? bakit kahit ilang beses na kitang inunsultu at ginawa ng masama bakit ganyan ka parin" malamig at seryoso nitong tanong sakin na kinahinto ko .
Napa kagat labi naman ako at napabuntong hininga bago sagutin ang tanong niya.
"Hindi ko din po alam. basta po ang iniisip ko lang ay kung paano mapapagaling ang kapatid ko. Kaya hindi ako umaalis at kahit ano pa pong insulto mo sakin ay iniisip ko na lang ang kalagayan ng kapatid ko. malaki kasi yung sahod kaya ako pumasok sa mansiyon mo po bilang katulong kasi yun na lang ang pag- asa ko para mas madaling maoperahan ang kapatid ko " sagod at pagpapa liwanag ko sa kanya at hindi siya tinignan at tinitigan na lang ang mga taong pumapasok sa loob ng hospital.
"Dahil ayoko nang pumasok sa loob na yan habang nakikita nanaman ang kapatid kong nag hihirap dahil sa sakit niya" pilit ngiti kong dagdag na saad ulit.
"Siya na lang ang natitira sakin kaya kahit anong mangyari ay gagawin ko lahat para sa kanya. para gumaling lang siya dahil mahal na mahal ko siya" nakangiti kong saad at tumingin kay señorito na nakatitig lang sakin.
"Why where's your parents?" Tanong nito sakin ng umiwas na ito ng tingin. hindi ko alam pero ramdam ko sa boses nito ang lungkot ng tanungin niya sakin kung nasaan ang magulang ko.
"Wala na po" malungkot kong sagod sa kanya at tumingin din sa harap.
"Sorry" bigla naman akong napatingin sa kanya ng sabihin niya ang salitang iyun. pero agad rin naman binalik ang tingin sa harap.
"Okey lang po" saad ko sa kanya. gusto ko rin sana siyang tanungin tungkol sa magulang niya dahil sa wala man lang ako nakitang family picture sa mansiyon niya, pero baka magalit nanaman siya sakin at baka sabihin niya ay nakikialam ako sa buhay niya.
NAKATINGIN lang ako sa kapatid ko at hinahagod ang buhok nito at hinihintay ang pag gising niya, dahil sabi ni sethrix ay maya-maya ay gigising na ang kapatid ko.
Ako at ang kapatid ko lang ang nandito sa kwarto dahil nagpa alam muna si ell na kukuha ng damit at bibili na nang pagkain namin dahil mag uumaga narin.
Si señorito naman ay magka sabay sina sethrix at Spencer. pumunta rito si spencer kanina at nangangamusta sa kalagayan ng kapatid ko. pero agad rin naman silang umalis dahil sa may pag uusapan daw silang importanteng bagay at yun ang hindi ko alam kung ano iyun. dahil sa lalong kina seryoso ng mukha ni señorito at halata ang galit sa mukha niya.
"Ohh ayos ka lang ba yen?" Nabalik naman ako sa reyalidad ng bigla na lang may nag salita sa tabi ko na hindi ko namamalayan na dumating na pala si ell.
"Ayy nanjan kana pala" naisaad ko na lang sa kanya habang tinitignan ang pag lagay niya ng prutas sa mesa.
"Oo at nakita kita ngayong ang layo ng inisip mo" saad nito sakin at napapailing pa.
"May problema ba?" Tanong nito sakin na kinailing ko agad sa tanong niya.
"Sigurado kaba? baka gusto mong matulog? Matulog kana muna Jan at ako na muna ang mag babantay" saad nito sakin.
"Hindi na ell ayos lang ako, hihintayin ko na lang magising ang kapatid ko" nakangiti kong saad sa kanya.
"Sigurado ka?" Pag tatanong nito ulit sakin na kinatango ko ng paulit-ulit at ngumiti sa kanya.
"Ohh ito kape uminom ka muna at kamote alam kung gutom kana. nga pala tinawagan ko si mama at sinabi ko na sa kanya, uuwi na daw siya mamaya" nakangiti nitong saad at inabot sakin ang baso na may lamang kape at kamote.
"Salamat ell, Baka ikaw pagod kana. ikaw na ang magpa hinga ell alam kong mas pagod kapa" nag aalala kong saad sa kanya dahil nakita ko ang pag hikab nito.
"Hindi kaya ko pa naman" saad nito sakin.
"Alam kong pagod ka, kaya sige na matulog kana muna jan" saad ko sa kanya bago ibinaba sa mesa ang bigay niya bago nilapitan at dinala siya sa mabahang sofa nitong hospital para dun siya matulog.
"Sigurado kaba na kaya mo? medyo kaya ko pa naman tiisin ang antok na ito e" nag aalala nitong saad sakin.
"Kaya ko na ell. ayoko naman na magka sakit ka dahil sa puyat, bukas may pasok kapa ayokong mapuyat ka sa exam niyo" nakangiti kong saad sa kanya.
Nag aalala rin kasi ako dahil exam niya bukas tapos puyat pa siya ngayon. baka hindi niya maisagod lahat dahil sa antok.
"Sige. gisingin mo na lang ako huh pag gising na si tan" nakangiti nitong saad sakin bago humiga sa sofa. kaya naman tumango na lang ako sa kanya at ngumiti.
___
TIIM BAGANG ang bintana matapos marinig ang sinabi sa kanya ng kaibigan.
"Anong balak mong gawin ngayon dude? ngayon nalaman mong kumuha nanaman ng pera ang nanay mo?" Tanong ni spencer sa galit na kaibigan. Nasa loob sila ng office ni sethrix nitong hospital.
"Here. check it isang million para sa sugal" saad ni spencer bago binigay ang ipad sa kaibigan para ipakita na nabawasan nanaman ng isang million sa bank account nito.
"No need. Let her enjoy na money. I have a plan para mag tino siya" seryoso nitong saad sa mga kaibigan.
"What plan dude?" Seryoso ring tanong ni sethrix. Ganun din si spencer na nag hihintay sa sagod ng kaibigan.
"Just wait" nakangisi nitong saad sa mga kaibigan. hindi naman na sila nag salita dahil pag hindi sinabi ng kaibigan ang gagawin ay paniguradong kaya na nito at una nang napag handaan.
"Btw. lahat ng may sakit sa loob ng hospital na ito ay walang babayaran ultimo piso ay wala silang gagastusin. Announce to your co-workers" saad ng binata na kinagulat ng dalawang kaibigan dahil sa narinig nito.
Hindi sila maka paniwala sa narinig at hindi sila maka paniwala kung kaibigan paba nila ang kausap ngayon O ilusiyon na lang nila. dahil sa sampong taon narin simula na may narinig silang masarap sa tenga na may sinabi itong magandang salita.
"Dude are you serious?" Gulat na tanong ni sethrix sa seryosong mukha ni maximo.
"Look like I' am not?" Seryosong pabalik na tanong ni maximo sa kaibigan.
"I can't believe this. dude ikaw paba yan?" Gulat rin na tanong ni spencer at may pa hawak pa kuno sa kanyang bibig.
"Id*ot. Basta gawin niyo na lang" may inis na saad ni maximo bago umalis at iniwan na ang dalawa na hindi parin maka paniwala.
"It's a miracle" rinig niyang sambit ng mga kaibigan niya. Dahil hindi sila maka paniwala.
Hindi niya alam kung bakit niya napag isipan na gawing libre ang hospital na ito. siguro dahil sa humanga at naawa siya sa dalaga pagka tapos marinig ang mga sinabi nito.
'wait. What awa? kailan pa ako nag karoon nun?' naisambit lang ng binata habang tinutungo ang dereksiyon kung nasaan ngayon ang dalaga. dahil kahit siya ay hindi maintindihan ang sarili.
MASAYA naman akong pinapakain ang kapatid ko dahil sa gising na ito. Nung nakatulog si ell ay yun din naman ang pag gising niya.
"Ate ayoko na po" saad ng kapatid ko dahilan ng pag tigil ko sa pag subo sa kanya. medyo nang hihina pa ito sa pag sasalita, pero alam kona ito dahil sinabi na sakin ni sethrix kanina. natural lang daw na mang hihina pa ito dahil sa bagong opera. pero pag isang linggo na ay lalakas na ito basta pakainin at pagpapa hingahin ng mabuti ang kapatid ko.
"Sige. Pahinga kana ulit huh, para lumakas ka. diba sabi mo noon gusto mong maki pag laro sa mga bata? magagawa mo na yun pag mapa bilis ang pag labas mo dito" nakangiti kong saad sa kanya pagka tapos ko siyang painumin ng tubig.
"Opo ate.. magagawa ko na po ba talaga iyun ate?" paniniguradong tanong ng kapatid ko kaya naman tumango at ngumiti ako sa kanya.
"Oo. Naoperahan kana kaya magagawa mo nang makipag laro sa mga batang kapitbahay natin" nakangiti kong sagod sa kanya at hinagod ang buhok niya at hinalikan ang kanyang nuo.
"Pero sa ngayon pahinga ka muna huh. kasi hindi pa magaling yung sugat kung saan ka inopera" nakangiti kong saad. tumango naman itong nakangiti sakin bago pinikit ang mga mata para matulog.
Hinalikan ko naman ulit ito sa nuo bago kinumutan. napatingin naman ako sa pinto ng may napansin akong tao na nakatingin sakin. medyo nagulat pa ako dahil sa nakita ko ang seryosong mukha ni señorito habang nakatingin sakin.
"Ikaw po pala señorito, pasok ka po" nakangiti kong saad sa kanya. tumitig naman muna ito sakin bago pumasok at umupo sa isang upuan kaharap sa kapatid ko.
"Gusto mo po ba ng kape? Ahm O kamote po baka gutom kana po señorito" pag tatanong ko sa kanya.
"No. I'm okey" malamig nitong sagod sakin.
Huh e parang sa itsura niya hindi naman!
"Pero señorito hindi ka pa po kumain. kaya ipag titimpla na kita ng kape" saad ko at hindi na hinintay ang sagod niya at agad ng tumalikot para gumawa ng kape. may dinala naman kasing pag lagyan ng tubig init si ell kaya madali lang ako nakagawa.
"Ito po señorito" nakangiti kong bigay sa kanya ang baso na may laman na mainit na kape. tumingin naman muna ito sakin bago kunin ang baso.
"Kumakain ka po ba nito señorito?" Nahihiya kong tanong at pinakita sa kanya ang nilagang kamote na binili ni ell kanina kay aling lennie daw. kaya medyo mainit pa siya.
Napatingin naman siya dun at napa kunot ang nuo na parang ngayon lang nakakita ng ganung pagkain. napangiwi naman ako sa naisip na mayaman pala ito natural hindi alam ang ganyang pagkain na binibigay ko ngayon.
"Masarap po ito señorito lalo na sa mainit na kape. Subukan mo pong tikman señorito hindi ka po magsisisi kasi masarap po ito" nakangiti kong saad sa kanya.
Tumingin naman ito sakin bago kinuha ang kamote na binigay ko sa kanya. tinitigan niya muna ito bago kakainin na sana ng pinigilan ko siya, dahil hindi pa nababalatan. isang kat*ngahan nanaman na nakalimutan kong mayaman siya at ngayon lang makakain nito kaya hindi alam kung babalatan paba O hindi na.
"Sandali po señorito. hindi pa po nababalatan yan" nahihiya kong saad sa kanya at agad na lumapit sa kanya at umupo sa isang silya na kaharap niya.
"Hindi ko maintindihan kung anong klaseng pagkain yan" kunot nuo nitong saad at nakatingin ngayon sa kamoteng hawak ko at tinatangal ang balat nito.
Gusto ko sana matawa dahil sa kunot na kunot nitong nuo at seryosong pinag mamasdan ang kamote. pero wag na lang dahil baka mag demonyo nanaman ito.
"Masarap po ito promise. Kinukuha po ito sa lupa pero wag ka po mag alala nililinis naman po ito bago ilaga at may balat po siya ohh" pagpapa liwanag ko sa kanya at pinakita ang binalat ko nang kamote.
"Ito po yung kahiligan kong kainin pag pumupunta kami ng mga magulang ko sa probinsiya. ito lang po kasi ang nakakain nila pag wala silang bigas" nakangiti kong pagpapa liwanag sa kanya na ngayon ay nakatitig lang sakin at nakikinig sa sinasabi ko sa kanya.
"Yan po tapos na. Kainin mo na po ang sarap niyan" nakangiti kong saad at binigay na sa kanya ang kamote pagka tapos kong balatan.
Nakangiti ko naman siyang pinag mamasdan habang tinitikman ang kamote. pero lalo akong napangiti ng nakikita ko sa subo niya na parang nasarapan siya at napa tango- tango habang kinakain niya ito.
"Yeah true. It's delicious" Saad nito sakin kahit na seryoso ang mukha nitong kumakain ay mahahalata mo naman sa mata at subo nito na nasasarapan nga talaga siya.
"Ohh diba po sabi ko sayo masarap po iyan. marami pa po dito señorito" nakangiti kong saad at kinuha ang solopain at pinakita ang maiinit pang mga kamote.
Napangiti naman agad ako dahil sa madali niyang naubos ang medyo kalakihang kamote na binigay ko sa kanya, kaya naman ay binigay ko pa ang isang kamote na kaka balat ko lang. kinuha niya naman ito agad at kinain na. Na lalong siyang pag laki ng ngiti ko.
Hindi naman halatang gutom si señorito. Pero masaya ako dahil sa walang arte niyang kinain ito at nasarapan din siya.