I'm The Maid Of Cassanova Ruthless - Chapter 2: Chapter 2

Yen: POV
"Gulay kayo jann, pampa lakas!" sigaw ko habang inaayos ang mga gulay sa gilit.
"Mag meryenda ka muna yen oh" saad sakin ni aling Flora, ang may-ari nang gulayang Ito.
"Nako salamat po aling flora" nakangiti kong saad at kinuha sa kanya ang sofdrink at pandekoko.
"Walang anuman, pahinga kana muna ako na muna dito" saad nito at inaayos ang mga petchay.
"Hindi, ako na po aling flora trabaho ko po ito" nahihiya kong saad at pinigilan siya.
Totoo naman nakakahiya talaga, trabaho ko Ito tapos siya ang gumagawa hindi niya naman ako pinapa sweldo para lang mag tamad.
"Wag nang makulit ija kumain ka muna Jan, mag pahinga karin kahit saglit hindi yung inaabuso mo na yang katawan mo sa trabaho" pag sesermon nito sakin.
"Kumain kana muna Jan" dagdag ulit nito at bumalik na ulit sa pag aayos ng mga gulay.
Napa buntong hininga na lang ako dahil sa sinabi ni aling flora.
Umupo naman ako sa maliit na upuan at nag simula nang kumain. sa pag upo ko ay ngayon lang ako nakaramdam ng pagod.
Ang dami kasing bumibili kanina dahil sunday.
Pero kahit pagod ay lumalaban parin ako pag naiisip ko ang kalagayan ng kapatid ko, hindi ko puwede basta- basta pabayaan ang kapatid ko siya na lang ang natitira sa buhay ko.
Kaya kahit mahirap na trabaho at pagod ay hindi ko parin kayang sumuko na lang, dahil mahal na mahal ko ang kapatid ko.
Hindi ko puwedeng sisihin ang mga magulang ko kung bakit mahirap kami, at kung bakit maaga silang nawala sa mundong to na iniwan sakin ang responsibilidad.
Dahil hindi nila iyun kagustuhan, namatay sila dahil sa aksidente sa pag bangga ng sinasakyan nilang bus pauwing galing probinsiya.
Masakit man mawalan ng magulang ay hindi dapat ako puwedeng pang hinaan dahil kailangan rin ako ng kapatid ko.
At ngayon nag sisikap ako para makapag ipon na kaagad para puwede ko na siyang maipa opera sa puso.
"Yen ang kapatid mo inaatake nanaman sa puso" napatayo naman ako sa pagkaka upo nang dumating si Ella na hinihingal.
Bigla naman akong kinabahan dahil sa sinabi niya.
Diyos ko bakit naman ganito, habang patagal- ng patagal lalong lumala ang pag atake sa puso ng kapatid ko.
"Diyos ko ija umuwi kana muna, kailangan ka ng kapatid mo ako na ang bahala dito" nag aalalang saad ni aling flora.
"Salamat po aling flora" natataranta kong saad at tumakbo na. sumunod naman sakin si ella.
ILANG sandali lang ay nakarating na kaagad kami sa bahay, dahil malapit lang naman dito. ilang kanto lang naman ang layo.
Nang maka pasok sa bahay ay nakita ko na lang ang kapatid kong naka handusay na sa sahig.
"Tan- tan" kinaka bahang pag gising ko sa kapatid ko nang makalapit na ako sa kanya.
"Yen nasa labas na ang taxi" natatarantang saad ni Ella at agad nang lumapit sa puwesto namin para tulungan akong buhatin si tan.
Pinunasan ko muna ang luha ko sa pisngi bago ko buhatin ang kapatid ko.
NAKARATING naman kami agad sa hospital. ngayon hinihintay na lang namin lumabas ang doctor sa loob.
"Magiging maayos din si tan-tan yen, wag kana mag isip nang hindi maganda" saad sakin ni Ella at niyakap ako, agad ko naman siyang niyakap at hindi na napigilan na hindi umiyak dahil sa pag aalala ko sa kapatid ko.
"Natatakot ako para sa kapatid ko ell, 8 years old pa lang siya para mag karoon nang ganyang sakit. Kung puwede lang sanang akuin ginawa ko na" umiiyak kong saad.
"Wag kang mag isip nang ganyan yen, wag kang muna pang hinaan ngayon ng loob dahil ngayon mas kailangan ka ng kapatid mo" saad nito sakin at hinihimas ang buhok ko.
"Wag kana mag alala, nandito lang ako tutulungan kita" dagdag pa nitong saad sakin.
"Salamat ell" umiiyak kong saad. ma swerte parin ako dahil may kaibigan akong katulad ni ell.
"Ano kaba naman mag kaibigan tayo, kaya tutulungan kita wag kana umiyak" saad nito sakin at bumitaw sa yakap at pinunasan ang mga luha sa pisngi ko.
Sa paraan nang ginagawa ni ell, parang nabawasan ang kabang nararamdaman ko.
Dahil pakiramdam kong parang may ate lang ako ngayon na Sina sandalan.
"Kayo ba ang kamag anak ng bata" napatayo naman kami agad ng nag tanong ang doctor.
"Ako po yung kapatid, kamusta po ang kalagayan ng kapatid ko doc?" Nag aalala kong tanong sa doctor.
"Tatapatin na kita ija sa kondisiyon ng kapatid mo ngayon ay lalong lumala ang butas sa puso ng kapatid mo, pag hindi pa ito ma ooperahan sa lalong madaling panahon ay baka" hindi niya naman tinuloy ng doctor ang sasabihin niya. nakita ko pa ang pag buntong hininga niya.
"B--aka ano po doc?" Pag tatanong ko at pinilit kong hindi mautal.
"Maaari ikamatay ng bata" malungkot nitong saad sakin. para akong binagsagan ng langit at lupa dahil sa narinig ko.
Naramdaman ko na lang ang pag tulo ng luha mula sa pisngi ko.
"Please doc gawin niyo po lahat, para gumaling lang ang kapatid ko" nakikiusap kong saad sa doctor.
Hinawakan naman ni ella ang kamay ko para pakalmahin ako.
"May magagawa pa naman ija, pero kakailanganin mo ng malaking halaga" saad nito.
"Mag kano po naman doc?" Pag tatanong ni ell. dahil hindi kona kayang mag salita dahil sa nararamdaman kong kaba ngayon.
"Nasa isang million at kalahati ang aabot" saad nito.
Lalo ako nanlumo dahil sa narinig ko. diyos ko saan naman ako kukuha ng isang milliong kalahati? Kahit kalahati ng isang million wala nga.
"Maiwan ko na muna kayo" saad ng doctor samin.
"Salamat po doc" pagpapa salamat ni ell.
"Diyos ko ell saan ako kukuha ng ganung kalaking halaga? kalahati ng isang milliong hindi pa aabot ang pera ko" saad ko sa kanya.
Agad niya naman akong niyakap para pakalmahin ako.
"Wag mo muna isipin yan okey may awa ang diyos, puntahan muna natin si tan-tan" saad niya at pinunasan ang luha sa pisngi ko.
Tumango- tango naman ako at pinipigilan ang hindi umiyak.
Pumasok naman kami sa loob ng kwarto ng hospital, at agad naman akong lumapit sa kapatid ko na natutulog pa ngayon.
Naaawa ako sa kalagayan ng kapatid ko, dahil makikita dito na lalo na siyang pumapayat namumutla din ang labi nito.
Halatang hinang- hina na dahil sa sakit nito.
"Baby tan pagaling ka huh, wag mong iwan si ate Gagawa ako ng paraan para tuluyan kanang gumaling" saad ko rito at hinaplos ang buhok niya. pinilit kong hindi humikbi dahil pag nilabas ko ito ibig sabihin ay ang hina- hina na ako.
Hindi akong puwedeng pang hinaan ng loob, kailangan kong mag isip ngayon ng paraan kung saan ako makakahanap ng malaking pera.
Wala naman akong magandang trabaho dahil hindi ako naka pag tapos ng pag aaral, hangang fourth year high school lang ang natapos ko dahil mas tinutok ko na sa trabaho ang atensiyon para mabili lang ng gamot ang kapatid ko.
__
"Yennn!" Nagulat naman ako sa sigaw ni ell. kaya ayun na dapat sa bunganga ng kapatid ko matutok ang laman ng kutsara sa pisngi na lang natapon.
"Nanggugulat ka naman ell, bakit kaba sumisigaw?" Tanong ko sa kanya at pinupunasan ang nag kalat na aros kaldo sa damit ng kapatid ko.
"Sorry yen excited lang kasi akong sabihin sayo na" hinihingal na saad nito sakin. ano naman kaya ang balita nito?
"Na ano?" Tanong ko sa kanya. na eexcited din ako kung anong sasabihin ng babaeng to.
"Tignan mo to yen solve na ang problema mo, wala kanang dapat isipin pa" masayang saad nito sakin at inabot sakin ang maliit na papel.
Kumunot naman ang nuong inabot ko ito. Ano namang gagawin ko sa papel na Ito?
"E,ehmm alam ko nasa isip mo hindi lang yan basta papel, pinapangarap yan ng karamihan" saad nito sakin at umupo sa kama nitong hospital at kinuha yung aros kaldo at sinubuan niya ang kapatid ko.
" Anong ibig mong sabihin?" Naguguluhan kong pag tatanong sa kanya.
Isa lang naman tong papel huh? Anong hindi bastang papel lang Ito? ang pinag kaiba lang dito ay mabango at maroon ang kulay, pero papel parin naman.
"Alam mo kung ano yan?" Tanong nito sakin. hayss ano ba namang babae na to kaya nga tinatanong ko siya kanina dahil hindi ko alam!
Umiling na lang ako sa ka anuhan ng kaibigan kong ito.
" Trabaho yan yen. alam mo magkano ang sahod sa isang buwan?" Tanong nito ulit sakin, halata sa boses nito ang kasiyahan.
Umiling na lang ulit ako sa tanong niya.
"200 thousand a month" masayang saad nito sakin.
Dahil sa narinig ko sa kanya ay bigla akong napatayo sa pagkaka upo.
"Makakapag ipon kana ng mabilis, diba binigyan kapa ng doctor ng ilang buwan? So kunin mo yan yen wag nang magpa tumpik- tumpik- pa gora na dhayy" nakangiti nitong saad sakin at hinawakan ang dalawang kamay ko.
Tumango- tango naman ako na nakangiti. ayoko nang mag dalawang isip pa dahil para sa kapatid ko ito.
"Pero teka saan mo nakuha ito? At bakit ganito ang sweldo? ano ba ang trabahong to?" Sunod- sunod Kong tanong sa kanya.
"Chill lang yen. isa- isa lang tanong mahina ang kalaban" natatawa nitong saad sakin.
" Sa una mong tanong. Hmmm binigay yan sakin ng kapitbahay natin yung nabuntis. kaya kinuha ko nung nalaman ko kung para saan yan"
"Sa pangalawa mong tanong. dahil mayaman ang magiging amo mo"saad nito sakin.
" At pang huli. magiging katulong ka nang pinaka hot at gwapong CEO ng companiyang Lucero Corporation" saad nito sakin, at tumili pa.
Kumunot naman ang nuo ko dahil kilig na kilig tong kaibigan ko. sino naman kaya yang Lucero at bakit kilala niya ito?
"Teka- teka bakit mo kilala yang sinasabi mong lucero? siguro sugar daddy mo yan no?" Sunod- sunod na tanong ko sa kanya at pinag singkitan siya ng mata.
Tumigil naman ito sa pag til at tinignan ako na nakakunot ang nuo, na mukhang nag tataka.
" Yen saan lupalop kaba nag punta at hindi mo kilala ang pinaka hot na lucero?" saad nito sakin.
"At isa pa hindi ko yun sugar daddy no. pero sana nga" saad nito sakin at kinilig pa sa huling sinabi.
Ang g*gang to.
"E sino nga?" pag tatanong ko at kumamot pa ng ulo, dahil sa naaasiwa ako sa paraan ng pag kilig ng babaeng to.
"Si Maximo leo lucero ay kilala sa buong mundo dhay, tapos ikaw hindi mo kilala. hindi kaba nanonood ng balita?" Saad nito sakin.
Napa kamot na lang ako sa tungki ng ilong ko, at napanguso.
May tv naman kami, pero wala akong oras sa panonood dahil sa dami nang raket na pinupuntahan ko.
Ayoko mag sayang nang oras para lang manood ng tv , dahil mas importante ang gamot ng kapatid ko at sa pang araw- araw naming pang- kain.
" So yun na nga si Maximo Lucero ay kilalang cassanova magaling sa kama, kaya madami ang mga kababaihan na gustong makipag one night stand sa kanya. Ewan ko lang naman kung totoo yun naman kasi ang naririnig ko sa iskwela" lintaya niya sakin.
"Pero yen mag iingat ka, dahil kilalang ruthless to" dagdag niya pa sakin.
Hindi ko alam kung bakit bigla akong kinabahan sa huling saad ni ell.
"Ano kukunin mo ba to, dahil kung may iba lang akong maiaalok na trabaho ay hindi ko na ibibigay sayo yan dahil sa naririnig ko sa kanila" saad nito sakin. ramdam ko sa boses nito na nag aalala siya.
Tumingin naman ako sa kapatid ko na kumakain ngayon ng mansanas. Tumingin naman ako sa katawan nito na sobrang nangangayayat na.
Tumingin naman ulit ako kay ell, at kita ko din ang lungkot sa mata niya na nag hihintay ng sagod.
Umiling- iling naman ako sa kanya. hindi puwede na hindi ko kunin ang trabaho na to, ito na lang ang pag-asa ko para mas mapadali ako makapag ipon.
Kahit demonyo pa tong amo ko kukunin ko parin ang trabahong to para mas mapadali ang pag galing ng kapatid ko.
"Kukunin ko ell" siguradong saad ko sa kanya.
"Okey basta pag butihin mo lang ang trabaho mo dun huh" nakangiti nitong saad sakin.
Tumango-tango naman ako sa kanya na nakangiti.
"Ate yen" napalingon naman kami sa kapatid ko.
"Bakit baby tan may masakit ba sayo?" Nag aalala kong tanong sa kanya at hinaplos ang pisngi niya.
"Wala po ate" nakangiti nitong saad sakin at umiling- iling.
Hinalikan ko naman ito sa nuo.
"Ate iiwan mo ba ako?" Pag tatanong nito. dahil sa tanong niya ay bigla kong naalala na wala palang mag aalaga sa kapatid ko.
"Baby wag ka mag alala nandito naman si ate ell, ako muna ang mag aalaga sayo dahil kailangan ng ate mo mag trabaho" saad ni ell. tumingin naman ako sa kanya.
"Nakakahiya na ell diba may pasok kapa, baka makaabala lang sa iskwela mo" nahihiya kong saad sa kanya.
Nag aaral pa kasi si ell, nakakahiya naman pati sa pag aalaga sa kapatid ko ihahati niya pa ang oras niya na dapat sa pag aaral niya lang.
"Ano kaba yen, para saan pa ang pagiging mag kaibigan natin kung hindi kita tutulungan. mas kailangan mo ako ngayon kaya hindi kita iiwan" nakangiti nitong saad sakin.
"At saka sabi ni mama tutulong rin daw siya sa pag babantay, edi pag nasa iskwela ako si mama mag babantay kay tan tapos pag uwi ko ako na" dagdag pa nitong saad sakin.
Agad ko naman tong niyakap, dahil ang swerte ko talaga na may kaibigan ako.
"Salamat talaga ell sa inyo ni mama fe" saad ko. mama din ang tawag ko sa mama niya kasi yun ang sabi ng nanay niya.
"Ano kaba wala yun, at hindi din namin puwede pabayaan ang makulit na batang tong si tan" natatawa niyang saad at pinisil ang pisngi ng kapatid ko.
Siguro pag wala sila, hindi kona alam ang gagawin ko.
Kaya kahit anong problema ko ay ma swerte parin ako dahil may tumutulong parin sakin.