I'm The Maid Of Cassanova Ruthless - Chapter 36: Chapter 36

ABALANG nag titipa ang binata sa kanyang loptop ng biglang pumasok ang kanyang secretary. hindi niya inabalang tignan ito, at hinihintay lang kung anong sasabihin nito sa kanya.
"Sir nasa labas po si ma'am Veronica nag pupumilit pong pumasok.. papasukin ko po ba?" kinakabahang saad at tanong ng secretary niya. agad naman nag salubong ang kanyang kilay bago napa hinto sa ginagawa.
"Let her" walang emosiyon na saad nito bago napa dekwatrong umupo at inaabagan ang pag pasok ng dalaga. Sumama naman ang tipla ng mukha niya ng makita ang pag pasok ng babae sa loob.
"What do you need?" deretyong tanong nito sa dalaga na nang aakit nakatingin sa kanya, bago makaupo ito sa upuan na kaharap niya.
"Wala naman.. gusto ko lang ipaalam sayo ang magandang balita kong ito, na sigurado akong matutuwa ka" nakangiti nitong saad sa kanya bago inilapag sa office table niya ang pregnancy test. Tumingin naman siya dun ng walang emosiyon, bago balingan ng tingin ang dalaga.
"Ano naman ang maganda sa balita mo?. dapat ba  ako matuwa?, At anong connect ko jan?" walang emosiyon niyang tanong sa dalaga bago inayos ang mga papeles.
"Of course may connect ka, dahil buntis ako at ikaw ang ama nito. anak mo ang dinadala ko ngayon, dugo at laman mo" saad ng dalaga bago patagong ngumisi.
"Are you out of your mind veronica?. paano ako magkaka anak sayo, hindi ko pinutok sa loob mo nung may nangyari saatin" may inis sa boses na tanong ni maximo sa dalaga.
"Masiyado ka atang naging kampante maximo na hindi mo ako mabubuntis.. nagiging duwag kabang  akuin ang batang ito sa sinapupunan ko?.. O baka naman dahil sa babaeng 'yun?. Kung hindi mo kayang ipaalam sa kanya ako mismo ang mag sasabi.. pumili ka maximo, ang batang ito o ang babaeng 'yun?" May inis din sa boses na saad sa kanya ng dalaga. Nag init naman ang dugo niya dahil sa narinig.
"What do you really need veronica para maibigay kona at makakaalis kana, hindi mo na ako kailangan paniwalaan sa mga kasinungalingan na sinasabi mo ngayon" nauubusan na pasensiyang saad ni maximo bago kinuha ang cheke at walang emosiyon na iniharap sa kanya.
Dahil sa ginawa ni maximo na nag bigay ng insulto sa pagkatao niya. inis naman siyang tumayo bago masamang tinignan si maximo, pero hindi pinag tuunan ng pansin ni maximo ang dalaga bagkus umayos ito sa pagkaka upo at walang emosiyon siyang tinignan.
"Kapag sinabi ko ito kay dad at nalaman niyang ayaw mo akong panindigan. sigurado akong ipag kakalat ito ni daddy at malalaman nilang lahat ito kung anong klase kang lalaki. duwag ka" inis na saad ni veronica sa kanya bago siya nito tinalikuran at pabagsak na sinerado ang pintuan.
Napa kuyom naman siya sa kanyang kamao at masamang nakatingin sa pintuan. nag pupuyos siya sa galit dahil sa mga sinabi ng dalaga sa kanya.
NG NAKALABAS ang dalaga abot langit ang ngiti niya sa labi, dahil malaki ang pag- asa niyang mapapa sakanya na ang binata. lalo pa't nakita ang pagka inis at naging tahimik, walang masabi sa kanya. umaasa siyang napaniwala niya ang binata sa sinabi at banta niya.
Mas dumagdag pa ang ngiti niya sa labi ng maalala ang usapan nila ni sandro kahapon.
"ANONG gusto mong pag usapan natin?" maarte niyang tanong sa binata. Umayos naman ang binata sa pagkaka upo bago seryoso na tumingin sa dalaga na nag hihintay sa sagot niya.
"Diba gusto mo si maximo. what if kung sasabihin ko sayo na madali mo siyang makukuha kung.." pag bibitin na saad ng binata. napangisi naman siya ng makita ang pag salubong ng kilay ng dalagang nakatingin sa kanya.
"Kung ano?" naguguluhan na tanong ng dalaga sa kanya.
"Kung makikipag tulungan ka sakin" deretyong sagot sa kanya ng binata na lalong kinasalubong ng kilay niya.
"In what way?.. sa papaanong paraan ko makukuha si maximo?" naguguluhan niyang tanong dito na lalong kinangisi ng binata sa kanya.
"Simple lang naman. mag paggap kang buntis at siya ang ama" nakangisi sagot ng binata sa dalaga.
"Bakit gusto mong gawin ko 'yun?. sa tingin mo ba ganun kadaling mapaniwala si maximo?. matalino siya, malalaman at malalaman din niya ang totoo" saad ng dalaga dito.
"And wait.. bakit mo ginagawa ito? may gusto karin bang kunin sa kanya. at kung meron, ano 'yun?" Dagdag na saad ng dalaga bago pinag saklop ang dalawang braso sa dibdib bago pinaka titigan ang mukha ng binata, pero seryoso lang ang mukha nitong nakatingin sa kanya.
"Gusto kong makuha lahat- lahat sa kanya, yung tipong wala akong ititira, at bago pa niya malaman ang totoo ay nakuha kona ang gusto kong makuha. wag ka mag alala, kasal na kayo bago niya pa malaman na hindi ka nama talaga buntis" nakangisi na sagot nito sa kanya. Napangiti naman siya dahil sa narinig, pero agad din nangunot ang kanyang nuo ng maintindihan ang ibang sinabi ng binata sa kanya.
"What do you mean, na wala kang ititira sa kanya?" kunot nuo niyang tanong dito. Sumimsim muna ito sa kape bago siya sagutin nito.
"Gusto kong kunin sa kanya ang kompaniya lahat nang hawak niya ngayon" nakangiti nitong sagot sa kanya.
"Do you mean pati yung babae?" Kunot nuo niyang tanong ulit sa binata.
"No. ang gusto ko lang makuha ang lahat ng ari- arian. pero makukuha ko lang 'yun kung makikipag tulungan ka sakin. alam kong hindi siya makakapag isip ng maayos dahil una niyang iisipin ang babaeng 'yun. Poor brother" nakangising sagot at saad nito sa kanya. Nanlaki naman ang mata niya ng marinig ang huling salita nito.
"Wait. Brother?, Kapatid mo si maximo?" gulat niyang tanong rito. Tumango lang ito bilang sagot sa tanong niya.
"Kapatid mo siya, but why do you want to distroy him?.. hindi ko maintindihan. wala naman akong balak akuin ang kayamanan ni maximo, wala akong pake sa pera. basta ang gusto ko siya, siya lang ang gusto kong makuha. pero bakit ikaw, gusto mo siyang pahirapan. kapatid mo siya" naguguluhan na saad nito sa binata.
"Half brother. gusto kong makuha ang kompaniya dahil para 'yun sa aking ina. I love my mother so much, ayokong nakikita siyang nag dudusa dahil sa nangyari noon. hindi niya na nga nakuha ang pag mamahal na gusto niya noon at hangang ngayon ba hindi niya pa  makukuha.. I want her to be happy, kaya gagawin ko ang lahat  para sa kanya" may lungkot at galit nitong saad..
Napa buntong hininga muna ang binata bago ulit nag salita.
"pag hindi na siya nakapag isip ng maayos makukuha ko na 'yun at makukuha mo na din siya.. deal or not?" Nakangiti nitong saad sa kanya.
Hindi naman siya naka pag salita ng ilang minuto at nag isip kung makikipag tulungan ba siya.
Ang naiisip niya ngayon ang makuha niya si maximo kahit na hindi siya nito mahal. Gagawin niya ang lahat-lahat para kay maximo, mababaliw siya pag hindi mapasa kanya ang binata.
"Deal" nakangisi niyang sagot dito..
"Thanks to you sandro"  nakangisi niyang pag sambit sa sarili bago napa baling sa glass wall na pader. Kita niya ang  problemadong mukha ni maximo na lalong kinangiti niya...
DALAWANG araw ang lumipas ng mangyari ang awayan sa pagitan ni marga, sandro at maximo. matapos ang nangyari nun naging maayos na ang lahat, hindi na namin binalik ang usapin sa nangyari pag aawayan naming dalawa.
"Ija hihintayin mo pa ba si maximo?. anong oras na oh, baka mamayang alas otso pa 'yun uuwi.. matulog kana dahil masama ang mag puyat at pagod kapa kahapon" napatingin naman ako kay nanay sita bago napatingin sa sa cellphone ng orasan ko. mag aalas kwatro na ng umaga, pero hangang ngayon hindi parin umuwi si maximo. wala man lang text, tawag akong na receive sa kanya. para malaman kung uuwi ba siya O hindi. ilang beses ko din siyang tinawagan, hindi naman niya sinasagot nag ri-ring lang.
"Hihintayin kona lang po nanay sita baka maya-maya uuwi na 'yun, ako na din po ang gagawa ng almusal. mag aalas kwatro naman na din po e, hindi na ako matutulog" pilit na ngiti kong saad kay nanay sita. Nakita ko naman ang pag buntong hininga nito bago napa tango-tango.
"Hmm sige, ikaw bahala" napapailing nitong saad sakin. Tumango na lang ako sa kanya bago ito umalis sa harap ko at pumasok sa kwarto.
Kanina pa ako inaantok pero nangingi-babaw parin ang pag aalala ko sa kanya. Alam ko naman na busy siya sa kompaniya niya at naiintidihan ko naman 'yun, pero ang hindi ko alam kung bakit hindi niya sinasagot ang tawag ko. Kaya lalo ako nag aalala sa kanya na baka kung anong masamang nangyari na...
Napatayo naman agad ako ng makita kong bumukas ang pinto. agad naman akong napangiti ng makita ang taong kanina ko pa hinihintay na dumating. Lumapit naman ako sa kanya, kita ko ang pagod at problemado niyang mukha.
"Ximo, bakit ngayon ka lang?" Nag aalala kong tanong sa kanya. gulat pa itong tumingin sakin ng makarating ako sa harap niya.
"Bakit gising kapa?" seryoso nitong tanong sakin pabalik. bigla akong kinakabahan sa pagiging seryoso ng mukha niya ngayong nakatingin sakin. pero hindi ko na lang ito binigyan ng pansin dahil alam kong pagod siya.
"Hinihintay kasi kita, nag aalala ako sayo dahil hindi mo sinasagot ang tawag ko" nakangiti kong sagot sa kanya bago sumunod sa kanya sa pag lalakat, papuntang kusina.
"Busy ako, kaya hindi ko nasagot ang tawag mo" seryoso yung boses nitong saad sakin bago binuksan ang freezer at kumuha ng tubig. hindi man lang niya ako tinapunan ng tingin O kahit na tipid na ngiti nung sabihin niya 'yun. parang may nag iba, parang walang gana niya akong kinakausap ngayon.
"Ahh ganun ba hmm. ipag hahanda kita ng almusal, sigurado akong gutom kana" nakangiti kong saad sa kanya bago kumuha sa freezer ng egg at hotdog. binalewala ko ang pakikitungo niya sakin ngayon ng ganito dahil alam kong pagod siya at naiintidihan ko 'yun.
"No need, busog ako" napatingin naman ako sa kanya at agad akong sumunod sa kanya na hawak ang egg at hotdog. dahil lumabas ito ng kusina, bago siya hinarangan at nag aalalang mukha ko siyang tinignan.
"Ayaw mo ba talagang kumain, ipag titimpla na lang kita  ng kape. alam kong pagod ka pero hindi maganda sa kalusugan mong hindi kakain" nag aalala kong saad sa kanya. Binaba niya naman ang tingin sakin dahil sa matangkat siya. walang emosiyon sa mga mata niyang sinalubong ang tingin ko.
"Hindi na. gusto kong matulog, pagod ako yen" walang gana nitong saad sakin bago ako lampasan.
"Ximo?" Pag tawag ko sa kanya ng kinahinto nito sa pag lakat. hindi niya ako hinarap, kinakabahan ako sa pakikitungo niya sakin ng ganito. ayaw ko ng ganito, ang sakit.
"May problema kaba? puwede mong sabihin sakin kung meron?" tanong ko sa kanya. parang maiiyak ako sa tanong ko, hindi ko alam kung bakit.
"Wala yen pagod ako, please wag kang makulit" ramdam kong pinipigilan niya ang inis dahil sa pangungulit ko sa kanya. hindi ako naka pag salita dahil alam kong ang kulit ko na din, sinundan ko na lang ang tingin ko sa papaagyat niyang bulto hangang naka pasok ito sa kwarto niya.
Napa buntong hininga na lang ako bago napatingin sa hawak ko ngayon. Ayokong isipin ang gustong pumasok sa isip ko ngayon. gusto kong kumbinsihin ang sarili na baka pagod nga lang talaga siya.
TATLONG araw ang lumipas at sa tatlong araw na 'yun parang may nag iba kay maximo. ayokong maramdaman na parang nilalayuan niya ako dahil palaging madaling araw na siya umuuwi. sa tatlong araw ding 'yun palagi ko siyang hinihintay, pero hindi ko na siya naabutan kasi nakakatulog na ako sa pag hihintay sa kanya. pag nagigising naman ako e hindi ko nanaman siya naaabutan dahil agad na siyang pumapasok sa kompaniya niya.
Hindi ko alam kung anong nangyayari, gusto ko siyang tanungin ulit kung may problema ba. pero hindi ko magawa dahil hindi ko na siya naabutan, tinatawagan ko siya pero hindi niya sinasagot.
Nasasaktan ako sa pag iiwas niya sakin na hindi ko alam kung anong dahilan niya. ilang beses din ako nag isip kung may nagawa ba akong hindi maganda.
"Ija may problema ba kayo ni maximo,may pinag awayan ba kayo.. napapansin ko kasi nitong nag daan na araw parang lumalayo kayo e" nabalik ako sa lalim na pag iisip ng biglang mag salita si nanay sita sa tabi ko. nakalimutan ko palang nag huhugas ako ng pinggan.
"Hmm hindi ko din po alam nanay sita. yan din po sana ang gusto kong tanungin kay ximo, kaso hindi ko naman po siya naaabutan.. hindi ko alam kung anong problema niya at hindi niya sinasabi sakin" may lungkot na saad ko kay nanay sita bago nagpa tuloy sa ginagawa. Narinig ko naman ang pag buntong hininga niya.
"Baka pagod lang 'yun ija, alam mo naman hindi madali humawak ng kompaniya. intindihin mo na lang siya ija, at baka busy lang talaga ang batang 'yun" saad ni nanay sita bago hawakan ang balikat ko. Napatingin naman ako sa kanya bago ngumiti at tumango.
"Opo nanay sita, baka nga po" nakangiti kong saad sa kanya. dahil sa sinabi ni nanay sita parang gumaan ang pakiramdam ko at 'yun na lang ang naiisip ko na baka nga busy lang talaga siya.
Napatigil naman ako sa pag huhugas ng pinggan ng tumunog ang cellphone ko, hudyat na may nag text. Agad ko naman pinunasan ang kamay ko bago dali- daling kinuha ang cellphone sa bulsa. agad naman akong napangiti ng makita ko ang pangalan sa screen ni maximo.
Uuwi ako ngayon'  napangiti naman ako ng mabasa ko ang text niya at dali- daling lumapit kay nanay sita na nag luluto.
"Nanay sita uuwi daw po si ximo ngayon" masaya kong saad kay nanay sita. nakita ko naman ang pag ngiti nito sakin.
"Nako hmm mabuti kung ganun para naman maka pag usap na kayo at marami din itong ulam na niluto ko" nakangiti na saad ni nanay sita.
"Sige po nanay sita tatapusin ko na din ang pag huhugas sa pinggan" masaya kong saad kay nanay sita bago nag mamadaling lumapit sa lababo.
"Mukhang excited ka talagang makita si maximo huh" may halong pang aasar sa boses na saad ni nanay sita sakin. Mahina naman akong natawa dahil sa narinig bago sumagot.
"Opo e, tatlong araw din kaming hindi nakapag usap. namiss ko po siya" masaya na may halong lungkot kong sagot kay nanay sita.
Napatigil naman ako sa pag huhugas ng marinig ko ang busina sa labas. Pareho naman kaming nagka titigan at ngumiti ni nanay sita ng marinig 'yun.
"Mukhang nanjan na ang kanina mo pa hinihintay at iniisip" nakangiti na saad ni nanay sita sakin. Na lalong kinangiti ko. Nakangiti naman akong nag mamadaling pinunasan ang basa kong kamay at agad lumabas sa kusina para salubungin si ximo.
"Ximo?" Masaya kong pag tawag sa kanya ng makita ko ang pag pasok niya. agad naman akong lumapit sa kanya at agad siyang niyakap. isang mahigpit na yakap ang ginawa ko kasi sobra ko siyang namiss. napapikit naman ako ng maamoy ko ang ginagamit niyang pabango, kahit amoy niya namiss ko rin ng sobra. Kahit na hindi ko naramdaman ang pag ganti niya sa yakap ko ay pinagsa walang bahala ko na lang 'yun.
"Namiss kita" saad ko bago napa bitaw sa yakap at tiningala siya para makita ko ang mukha niya. Agad naman sumalubong sakin ang walang emosiyon niyang mukha, at walang kagana- ganang mata niyang nakatingin sakin.
Napa buntong hininga muna ako bago nag tanong sa kanya, para naman matapos na ang tanong sa isip ko kung bakit niya ako iniiwasan. lalo pa't nakikita kong parang nag iiba siya ngayon.
"M-ay problema ba ximo?.. ramdam ko kasi na iniiwasan mo ako nitong nag daan na mga araw. kung may problema puwede ka naman mag sabi sakin?" Pilit na ngiti kong tanong sa kanya, para maramdaman niya nandito ako. Ako ang karamay niya, kahit na binabalot ng sakit ang puso ko sa ginagawa niyang pag iwas sakin.
"Walang problema yen" walang emosiyon nitong saad sakin.
"Kung walang problema, bakit mo ako iniiwasan?" May lungkot sa boses kong tanong sa kanya at pilit na pinapa tatag ang dibdib.
Nakita ko ang pag buntong hininga nito bago napa yuko at napalunok. tumingin ulit ito sakin na walang mababakas na kahit anong emosiyon sa kanyang mata.
"Umuwi ako para sabihin sayong nakikipag hiwalay na ako sayo" deretyo nitong saad sakin. Pilit na prino-proseso ng tenga ko kung tama ba ang narinig ko mula sa kanya. hindi man lang ako naging handang sasabihin niya ito ngayon.
"H-uh? bakit?. n-ag b-ibiro kaba?" pilit na hindi mautal kong tanong sa kanya, at pilit ko ring hindi ilabas ang luhang gustong lumabas sa mata ko. natawa ako ng mahina dahil baka nga nag bibiro lang siya, pinag tri-tripan nanaman ako.
"Hindi ako nakikipag biruan yen. nakikipag hiwalay na ako. No more explanation" saad nito na parang madali lang sabihin sa kanya ang salitang lumalabas sa bibig niya.
"Pero bakit ximo?. kailangan ko ng paliwanag mo kung bakit ganun lang kadali sayo ang makipag hiwalay?.. nakalimutan mo na ba ang p-ngako m-o" dahil sa huling salita, hindi ko na napigilan ang humikbi at umiyak sa harap niya.
"Itigil na natin ang usapang ito. umalis kana ngayon at kalimutan mo na yung saatin" tiim baga nitong saad sakin.
"Hindi ako aalis hanggad hindi mo sinasabi sakin ang rason, please kailangan ko ng paliwanag mo.. nangako ka sakin ximo, bakit ngayon madali lang sayo sabihin ang mga sinasabi mo" umiiyak kong saad sa kanya.
"Hindi ko na kailangan magpa liwanag sayo. Isipin mong biro lang ang lahat saatin, kalimutan mo na ang pangako ko sayo. isipin mo rin na pinag luruan lang kita, pinag saawaan. tulad sa mga naging babae ko. dahil 'yun ang totoo" saad nito nang hindi parin nag babago ang emosiyon sa mukha.
"Iisipin ko rin ba na hindi totoo na minahal mo ako?" Umiiyak kong saad bago napayuko. ' ang tanga ko ata at hindi ko naiintindihan ang sinasabi niya ngayon.
"hindi ko na kailangan sagutin ang tanong mo kung alam mo na ang sagot. umalis kana at kalimutan mong may utang ka sakin, isipin mo na lang bayat kana" Saad nito bago umalis sa harap ko.
"Ximo alam kong hindi totoo ito, hindi totoo ang mga sinasabi mo ngayon please. sabihin mong biro lang lahat. hindi ako naniniwalang hindi mo ako mahal, diba mahal mo ako, diba sabihin mo please" umiiyak kong saad sa kanya at niyakap siya mula sa likot niya. desperada na siguro ako sa lagay kong to, pero ayaw kong maniwala sa sinasabi niya.
"Nangako ka sakin at 'yun ang pinang hahawakan ko" dagdag kong saad sa kanya. Ramdam ko ang mabibigat niyang pag hinga, hindi ko alam kung dahil ba sa nag titimpi siya sa galit niya sakin O nauubusan ng pasensiya.
"Ano ba ang hindi mo naintindihan sa mga sinabi ko?, t*nga kaba O nag tatanga- t*ngahan lang. ilang beses ko pa bang kailangan ipaintindi sayo na tapos na tay-"
"Hangang hindi mo sinasabi sakin na hindi mo talaga ako minahal. Baka dun maintindihan ko na lahat- lahat" umiiyak kong pag putol sa sinabi niya.
't*nga ba ako pag sinabi kong ayaw ko marinig ang isasagot niya. ayokong marinig na baka totoo nga. gusto kong sabihin niya na mahal niya ako at biro lang ang mga sinasabi niya ngayon' ang sakit- sakit, kung alam ko lang na mangyayari ito ngayon. sana pinag handaan ko na kanina pa, ang bilis. nakakasal ng puso sa sobrang sakit.
"Okey fine" galit nitong saad bago sapilitan na inalis ang mga braso kong nakayapos sa kanya. Humarap ito sakin ng walang emosiyon ang mga mata, pero halata sa mukha ang galit.
"Gusto mo talagang sagutin ko para maintindihan mo na. makinig ka.. Oo hindi kita minahal, kaya makakaalis kana at wag kanang magpapa kita sakin dito sa pamamahay ko. bago pa kitang sapilitan naipakalat- kat" saad niya bago umalis sa harap ko.
"Sandali lang" pagpapa hinto ko sa kanya.. ayokong matapos sa ganito lang, parang kulang sakin ang sagot niya. parang gusto kong malaman ang tunay na dahilan kung bakit biglaan ang nangyayari ngayon. Pag nalaman ko na, baka sakaling madali sakin tanggapin ang binitawan niyang salita.  Desperada kung despreda pero hindi madali sakin bitawan siya ng ganun lang, mahal ko siya. tuluyan niya akong hinulog sa bitag niya tapos ganun lang kadali na bitawan niya ako.
"Hihingi lang sana ako ng isang pabor" humihikbi kong saad sa kanya. Pilit kong takpan ang pag kirot ng puso ko para masabi pa ang gusto kong sabihin ngayon.
Narinig ko ang pag buntong hininga niya bago humarap sakin.
"What is it?" Walang emosiyon nitong tanong.. pinunasan ko naman ang pisngi ko bago bumuntong hininga para kumuha ng lakas at masabi ko ang gusto kong sabihin.
"Hayaan mo akong ituloy ang trabaho dito. hayaan mo akong matapos ko ang utang sayo, gusto ko 'yun bayaran. pag natapos ko na siyaka na ako aalis dito.. gagawin ko ang sinabi mong kakalimutan kong yung saatin, iisipin kong biro lang yun tulad ng sabi mo" pilit na ngiti kong saad sa kanya bago yumuko, ayokong makita niya ang bagong luha na babagsak galing sa mata ko.
Nag taas naman ako ng tingin ng wala akong marinig na sagot galing sa kanya. Kita ko lang ang emosiyon nito sa mukha na hindi ko maintindihan kung ano. Tinalikuran niya lang ako matapos titigan ang mukha ko. hindi ko man nakuha ang sagot pero alam kong pumapayag siya.
Dahil sa sakit at panginginig ng tuhod tuluyan akong napaupo.
"Ija" pag tawag sakin ni nanay sita at agad akong niyakap ng mahigpit. alam kong kahit hindi ko na ikwento kay nanay sita ay alam niya na, alam Kong narinig niya na ang usapan namin ni maximo.
"Iiyak mo lang yan, sige lang" dahil sa sinabi ni nanay sita ay tuluyan na akong napapa hikbi. lalo pang ramdam kong pinipigilan niya rin ang pag labas ng hikbi niya.
Hindi ko alam kung tama ba ang disisyon kong manatili dito, dahil parang lalo ko lang sinasaktan ang sarili ko.